Faktura do paragonu

Stosownie do art. 106b ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym, fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej (numer NIP).

Art. 106b ust. 6 ustawy o VAT mówi, że w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Powyższych przepisów nie stosuje się do podatników świadczących usługi taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.11.0)

W przypadku sprzedaży na rzecz osób prywatnych, przepisy stanowią nieco inaczej. Bowiem, w myśl art. 106i ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług fakturę do paragonu wystawia się:

• nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone do końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę, bądź otrzymano całość lub część zapłaty,
• nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania – jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca.

W przypadku faktury do paragonu, należy również pamiętać, że jeżeli prośba klienta o jej wystawienie wpłynęła w terminie powyżej 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym miało miejsce wykonania usługi, sprzedawca nie musi wystawić faktury do paragonu, może to jednak zrobić dobrowolnie.

Na podstawie art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, faktura może nie zawierać przede wszystkim imienia i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz jego adresu.

Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, sprzedaży na odległość towarów importowanych, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a.

Podatnicy bardzo często podczas wystawiania faktur do paragonu zapominają sprawdzić czy na paragonie na pewno widnieje numer NIP podatnika. Często go nie ma. W praktyce oznacza to, że sprzedawca powinien wykazać daną transakcję podwójnie w ewidencji VAT, czyli na podstawie paragonu i wystawionej faktury VAT. Do ewidencji sprzedaży VAT należy zatem wprowadzić miesięczny raport fiskalny zawierający paragon bez NIP nabywcy oraz fakturę ze wskazaniem danych nabywcy. Podatek VAT do zapłaty z tytułu tej sprzedaży będzie zatem dwukrotnie większy.

Innymi błędami powszechnymi podczas wystawiania faktur do paragonu są dane kontrahenta, opis produktu lub usługi, błąd w stawce podatku lub podstawie opodatkowania.